Laatste reisweek

Hallo iedereen,

Hierbij dan mijn laatste reisverslag, geschreven met een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb ik er ontzettend veel zin in om iedereen weer te zien, maar dit betekent wel dat ik alles achterlaat wat ik hier heb opgebouwd. Maar eerst nog een verslag van mijn laatste 3 bestemmingen; Sucre, Santa Cruz en Campo Grande.

Sucre
Op donderdagochtend kwam ik aan in Sucre. Dit is een leuke stad met nog veel oude gebouwen. Het staat bekend om haar rust, maar het wordt ook nog door veel Bolivianen als de echte hoofdstad beschouwt. Sinds een aantal jaar is Santa Cruz de hoofdstad van Bolivia, maar dit is bedacht door de overheid. De Bolivianen zien Sucre nog steeds als hun eigen hoofdstad.

In mijn hostel kwam ik een Belg tegen die op weg was naar het Dinosaurus park. Dit is een museum waar de grootste voetsporen van dinosaurussen ter wereld te vinden zijn. Nou hebben dinosaurussen niet echt mijn interesse, maar dit leek me wel leuk om te zien. Helaas viel het park zelf een beetje tegen. Het was erg klein en de entree prijs was voor toeristen 3 keer hoger dan voor lokale mensen. We kwamen in een klein museum waar een gids erg enthousiast vertelde over het ontstaan van de grootste voetsporen ooit. Wij werden hier ook weer erg enthousiast van en waren heel erg benieuwd naar deze speciale muur.

Eenmaal aangekomen bij de muur, was het vinden van de voetsporen erg moeizaam. We stonden heel ver van de muur en ik kon de voetsporen niet zien. Er waren wel wat vage lijntjes op de muur, maar ik zag er niet zoveel in. De gids wel en daarom maakte die de foto’s voor mij, om er zeker van te zijn dat ik ze ook daadwerkelijk op foto heb. Het was leuk om er te zijn, maar we hadden een beetje een verkeerd beeld van de hele muur. Ik had verwacht dat ze gigantisch zouden zijn, maar eigenlijk is dat ook niet echt realistisch. Ik weet dus niet waar ze staan op mijn foto’s, maar ik kan nou wel zeggen dat ik de grootste dinosaurus voetsporen ooit heb “gezien”. ;)

Na het park gingen we op naar markt en een uitzicht over de stad. Dit plekje werd de mirador genoemd, dit betekent uitzicht. Het was een leuke plek en ook de bijbehorende markt zag er leuk uit. Op de weg daarheen kwamen we nog langs het huis van de president, dus die kan ik nou ook van mijn lijstje schrappen. We hadden een privé taxichauffeur die ons alles liet zien en daarbij nog een korte uitleg gaf, ideaal.

Helaas heb ik hier ook de mindere kant van Sucre gezien, namelijk de kinderarbeid. We reden langs een lange weg waar iedereen aan het werk was aan vrachtwagens. Helaas waren de arbeiders niet alleen mannen, maar ook veel kinderen. Volgens onze chauffeur wonen de kinderen op het platteland, maar worden ze naar de stad gestuurd door hun ouders om te werken. Het geld moeten ze dan teruggeven aan hun ouders omdat er op het platteland geen werk te vinden is. Het zag er ontzettend zielig uit en voor mij was het de eerste kinderarbeid die ik zag in Zuid-Amerika.

We zijn nog langs een masker museum gegaan wat een beschrijving geeft over de traditionele maskers die gebruikt worden bij rituelen gedurende de laatste jaren. De maskers waren nagemaakt en zagen er heel gaaf uit. Ook waren we nog bij een kasteel, maar die hebben we alleen van buiten gezien. Leuk gebouw :p

Die avond ben ik met een andere Belg iets gaan drinken in een Nederlandse kroeg en hier kwamen we twee meiden uit Bolivia tegen. Zij werken als gids in Sucre en hadden de volgende dag vrij. Ze boden ons aan om met z’n vieren de volgende dag de stad te gaan bekijken. Dit aanbod namen wij graag aan omdat het erg leuk is niet alleen de stad te zien, maar ook de verhalen erachter te horen. Ik wist dat er een vriend vanuit La Paz aan zou komen, dus ik had hem ook uitgenodigd om met ons mee te gaan. Hij kwam weer twee andere vrienden tegen die ook meekwamen. Uiteindelijk hadden we dus best een grote groep om mee door Sucre te gaan.

We begonnen de tweede dag met een bezoek aan een kathedraal dat een meisjesschool was geworden. In Sucre waren overal meisjes- en jongensscholen en die waren allemaal ondergronds met elkaar verbonden. Deze tunnels zijn helaas gesloten, maar we konden nog wel een begin ervan zien. Ook hadden we op het dak een geweldig uitzicht over de hele stad.

Na deze kathedraal zijn we gaan lunchen bij de mirador. Dit restaurant is aan de rand van een heuvel en geeft een goed overzicht van de stad. Een mooie plek om te lunchen. Na de lunch zijn we naar de grootste begraafplaats van Sucre gegaan. Het was net zo’n soort begraafplaats als in Buenos Aires, de families strijden om de grootste monumenten om te laten zien hoe rijk ze zijn. Helaas kwamen wij op een ongelegen moment, want toen we aan het rondlopen waren kwam er een begrafenisstoet binnen. Het is een vreemde plek om te zijn omdat wij als toeristen er rondlopen alsof het een toeristische attractie is. We maken foto’s, klimmen half op de monumenten, maar op hetzelfde moment is het ook een plek die nog gebruikt wordt en waar veel mensen met verdriet lopen. Ik vond het dus geen leuke plek om als toerist te zijn.
De hele tour hebben we afgesloten op de lokale markt. Deze markt heeft souvenirs, vlees, groente maar ook vooral veel fruit. Er is een centrale plek waar smoothies worden gemaakt. Er zitten 5 vrouwen op een verhoging met een hele voorraad fruit en een blender voor zich en die maken smoothies op order. Geweldig lekker en een echte aanrader voor in Nederland :p

Mijn derde en laatste dag was een rustige dag. Ik vertrok om 5 uur met een 15 uur durende bus naar Santa Cruz. Ik heb in Sucre nog gelunched met de vriend uit La Paz en daarna hebben we nog wat op de markt rondgelopen. Sucre is een rustige stad, maar wel ontzettend mooi en gezellig. Een echte aanrader om te gaan bekijken.
Ik zag er een beetje tegenop om 15 uur in de bus te zitten, omdat de bussen in Bolivia niet echt geweldig waren de keren dat ik ze probeerde. Mijn hosteleigenaar had beloofd dat ik de beste bus en de beste plek in de bus zou krijgen, dus mijn verwachtingen waren hoog.

Eenmaal in de bus zat ik op een mooie plek vooraan met veel beenruimte, maar mijn stoelleuning kon niet achteruit. Het was bloedheet in de bus, wat dan weer beter was dan de ijskoude bussen die ik ervoor had geprobeerd. We hadden een televisie in de bus, die een Spaanse film draaide op vol volume. Tijdens de reis was er iedere 5 minuten iemand die de bus verliet, maar ook iedere 5 minuten iemand die de bus in kwam. Genoeg bezigheid om ons heen dus.
Om 8 uur ’s avonds stopten we voor eten en hier konden we ook naar de wc. De wc was een hokje zonder deur, een gat in de grond en twee voeten naast het gat als instructie voor een goed toiletgebruik. Gelukkig had ik al wat ervaring in Bolivia met dit soort wc’s, maar het is altijd weer even wennen. Na de break ging ook de film weer verder. Rond 1 uur ’s nachts werd er geroepen dat we weer een wc stop hadden. Dit was voor mij erg welkom en ik had verwacht bij het uitstappen een gebouw te zien. De realiteit was ietsje anders, namelijk alleen maar natuur. De mannen wilden niet te ver lopen, dus ik ging zigzaggend tussen ze door naar een plekje wat meer afgelegen achter een minuscuul heuveltje. Toen ik terug kwam zag ik dat dit niet nodig was geweest want de meeste vrouwen zaten gewoon gehurkt tussen de mannen ;)
Om 4.30 uur had de buschauffeur de lichten aan gedaan en stond de radio aan. De speakers in de bus waren verbonden met de radio dus wij konden in de bus allemaal meeluisteren naar de traditionele Boliviaanse muziek. Al met al een prima rit en ik heb zelfs nog wat kunnen slapen.

Santa Cruz
Op zondagochtend kwam ik aan in Santa Cruz. Een stad die niet bekend is als toeristische plek en waar al snel duidelijk werd dat toeristen aankomen om de volgende dag weer weg te gaan. Het wordt voornamelijk gebruikt als tussenstop. De eerste dag wilde ik naar de lokale markt gaan omdat dit ongeveer het enige was wat ze me in de stad konden adviseren. Ik was bang dat ik de dag niet om zou kunnen krijgen, maar ik was alleen en had een vage map van de stad, dus ik heb er ongeveer 1,5 uur over gedaan om bij de markt te komen. Puur tijdverdrijf en ik gaf mezelf een leuke tour door de stad. Na 2 keer links, vierkantje lopen en daarna 3 keer de verkeerde rechts, kwam ik erachter dat ik gewoon de hele straat rechtdoor had kunnen lopen om er te komen.

Uiteindelijk was ik toch aangekomen bij de goede markt en ook duidelijk de grootste van Santa Cruz. Er waren stands voor-, achter-, links en rechts van me. Er werden stoelen, tafels, kasten, vlees, kleding, groente verkocht. Echt alles wat je maar kon bedenken. De hele markt was onoverzichtelijk, maar wel leuk om er rond te lopen. Het leukste was dat er voornamelijk Bolivianen waren en niet zoals in andere steden alleen maar toeristen.
Na een tijdje op de markt moest ik ook weer terugkomen. Het bleek dat dit veel makkelijker ging dan de heenreis en ik was al snel weer bij het hostel. Hier zat een groepje andere reizigers en we hebben samen de rest van de middag wat gepraat en gedronken. Ook hebben we samen gegeten en met het hele hostel ’s avonds een film gekeken. Anders dan ik gewend was dan in andere hostels, maar erg gezellig.

Op mijn tweede dag was het weer niet erg geweldig en er was niet veel te doen in Santa Cruz. Ik ben dus maar met een meisje uit mijn hostel naar de nieuwste Batman film gegaan. Het was de enige film die in het Engels gedraaid werd en hij was best goed. Daarna hebben we nog een drankje gedaan en zijn we terug gegaan naar ons hostel. Ik moest die avond lang wachten omdat mijn vliegtuig om 4.40 ging in de morgen.

Campo Grande
Mijn laatste reisbestemming was terug in Brazilië en heette Campo Grande. Deze plek is voornamelijk bekend omdat er veel reizen vanuit hier naar de Pantanal gaan. Pantanal betekent moeras en is een groot natuurgebied met vele dieren en verschillende planten. Het is niet zo bekend als het Amazonegebied, maar het is een goede tweede. Ik wilde graag de Pantanal zien, maar was bang dat dit niet mogelijk was voor 2 dagen. Gelukkig bleek ik het verkeerd te hebben en kon ik de ochtend dat ik aankwam direct door naar de pantanal met een jeep tour.

De eerste dag was veel reizen, maar tijdens de reis zagen we al veel dieren. We kwamen miereneters tegen, een adelaar, gordeldier, otters en heel veel krokodillen. De eerste kaaiman die ik zag was ontzettend indrukwekkend, maar na een tijdje werd het al heel gewoon. Er zijn namelijk duizenden kaaimannen in de Pantanal en je zag ze echt overal. We sliepen in een hotel aan de Rio Negro, dat is de grootste en bekendste rivier in de Pantanal. Na het avondeten gingen we met een boot de rivier op om kaaimannen te zoeken. Er waren niet veel in het water omdat dit op het moment erg koud was, maar we vonden wel een kaaimannennest. Onze gids ving een kleine kaaiman voor ons en die mochten we allemaal vasthouden. Super gaaf en ook zo schattig, een heel mooi dier van dichtbij.

De tweede dag deden we een jeeptour en een wandeltocht. In de jeep was niet genoeg ruimte voor iedereen dus zat ik achterop met twee andere jongens en een gids. Uiteindelijk bleken we de beste plek te hebben en was onze gids erg behulpzaam met uitleg van dieren en alles. Heel onverwacht zagen we ook nog een anaconda langs de weg. We maakten er veel foto’s van en toen wilden de gidsen hem op gaan pakken. Ze vonden het duidelijk spannend omdat de anaconda de op een na grootste slang in de wereld is. Deze was ong. 2,5 meter, maar ze konden ook wel 7 meter worden. Nadat de gidsen hem gevangen hadden konden we hem allemaal om onze nek hebben. Mega gaaf, maar hij voelde heel erg vies aan. Zijn huid voelde aan alsof hij aan het vervellen was en was erg stroef. Maar dat dier om mijn nek voelde wel heel erg stoer.

Na de jeep tour deden we een wandeltocht door een bos in de buurt. Hier zagen we voornamelijk veel speciale plantsoorten. Er was een boom die bomen at, hij was helemaal om de andere boom gewikkeld en at deze op. Ook waren er planten die helemaal ineen krompen bij aanraking en konden we water drinken uit een afgekapte tak. Buiten het bos kwamen we een kaaiman tegen die op zoek was naar water. We stonden ongeveer 1,5 meter van hem af en hij maakte erg dreigende geluiden. Super gaaf om hem zo dichtbij te zien en het zijn echt super mooie dieren. Ook kwamen we papegaaien tegen. Een koppel zat boven ons in de boom en ze bleven rustig zitten zodat we goede foto’s konden nemen. Hun kleuren zijn erg fel en ze zijn heel erg mooi.

Na deze tour kregen we een lunch en gingen de anderen verder voor een paardrijd tocht. Ik ging naar huis met een ander stel die er al een aantal dagen was. Onze chauffeur had alle tijd dus we moesten lang wachten, maar gelukkig waren er hangmatten dus konden we nog een beetje uitrusten. Ik was rond 20.00 uur terug in mijn hostel en vertrok met het vliegtuig de volgende ochtend om 9 uur.

Vitória
Aangekomen in Vitória bleek mijn tas niet zijn aangekomen. We hadden lange vertraging gehad in Sao Paulo dus de kans was groot dat er daar iets mis was gegaan. Er werd mij beloofd dat hij de volgende dag naar mijn huisadres gebracht zou worden en gelukkig kwam hij daar ook aan op vrijdag. Even schrikken dus, maar uiteindelijk maar een kleine vertraging.

Op vrijdag ben ik ook naar de chocoladefabriek in Vitória gegaan, Garoto. Dit is de grootste chocoladefabriek in de staat en de enige in de wereld die ook de echte productiehallen laat zien. Het interessantste deel voor mij was natuurlijk het proef gedeelte, maar het was ook leuk om te zien hoe alles gemaakt wordt en hoe de machines werken. Ook werd duidelijk hoe de machines mensen hebben vervangen gedurende de jaren. Komt toch weer een beetje mijn Human Resource management naar boven ;)

Gister heb ik dan mijn afscheidsborrel gehad en vanavond zal ik bij mijn oud-huisgenoten slapen. Morgenochtend vertrekt mijn vliegtuig al om 8 uur en dan kom ik dinsdag om 11.00 uur in Amsterdam aan. Vreemd, vreemd, vreemd, maar ook wel weer erg leuk :)





PS. Iedereen bedankt voor de vele reacties, opmerkingen en updates vanuit Nederland! Ik weet dat jullie soms dachten dat ik het er te druk voor had, maar het was altijd leuk om weer iets van familie en vrienden te horen :)



Groetjes Neeltje en tot snel! xx